کد مطلب:211337 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:236
امام صادق و نقش خاتم یا نگین انگشتر
از حضرت امام رضا علیه السلام نقل شده كه فرمود نقش نگین انگشتر حضرت صادق علیه السلام این كلمه الله ولیی و عصمتی من خلقه بود.
مجلسی از ابوحمزه ثمالی نقل می كند كه پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم سفارش فرمود كه ابوجعفر محمد بن علی فرزند پسری پیدا می كند نامش را صادق بگذارد زیرا در این خاندان دیگری هم به نام او متولد می شود كه دعوی امامت می كند در حالی كه دروغ گو است «مراد جعفر كذاب بود»
ابن صباغ می نویسد: نقش خاتم امام صادق علیه السلام «ما شاء الله و لا قوة الا بالله استغفر الله» بود
[ صفحه 148]
در كشف الغمه می نویسد: انگشتری داشت كه بر آن حك شده بود الله خالق كل شی ء دیگری نوشته انت ثقتی ما عصمنی من خلقك.
اسماعیل بن موسی بن جعفر می گوید: انگشتر نقره ای از جدم دیدم كه بر آن نوشته شده بود یا ثقتی فقنی شر جمیع خلقك.
دیگری نوشته الهی انت ثقتی فقنی شر خلقك.
در كافی می نویسد: بر انگشترش نوشته شده بود انت ثقتی فاعصمنی من الناس الله عونی و عصمتی من الناس و انت ثقتی فاعصمنی من خلقك - ربی عصمنی من خلقه اینها نقش نگین انگشترهای امام جعفرصادق علیه السلام بوده است [1] و هر نامه و كاغذ یا حكم و فرمانی بدان ممهور می گردید و گاهی این انگشترها هدیه به دوستان نزدیك و محترمین می شد.
مجلسی از ابوحمزه ثمالی نقل می كند كه پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم سفارش فرمود كه ابوجعفر محمد بن علی فرزند پسری پیدا می كند نامش را صادق بگذارد زیرا در این خاندان دیگری هم به نام او متولد می شود كه دعوی امامت می كند در حالی كه دروغ گو است «مراد جعفر كذاب بود»
ابن صباغ می نویسد: نقش خاتم امام صادق علیه السلام «ما شاء الله و لا قوة الا بالله استغفر الله» بود
[ صفحه 148]
در كشف الغمه می نویسد: انگشتری داشت كه بر آن حك شده بود الله خالق كل شی ء دیگری نوشته انت ثقتی ما عصمنی من خلقك.
اسماعیل بن موسی بن جعفر می گوید: انگشتر نقره ای از جدم دیدم كه بر آن نوشته شده بود یا ثقتی فقنی شر جمیع خلقك.
دیگری نوشته الهی انت ثقتی فقنی شر خلقك.
در كافی می نویسد: بر انگشترش نوشته شده بود انت ثقتی فاعصمنی من الناس الله عونی و عصمتی من الناس و انت ثقتی فاعصمنی من خلقك - ربی عصمنی من خلقه اینها نقش نگین انگشترهای امام جعفرصادق علیه السلام بوده است [1] و هر نامه و كاغذ یا حكم و فرمانی بدان ممهور می گردید و گاهی این انگشترها هدیه به دوستان نزدیك و محترمین می شد.
[1] بحارالانوار ص 81 ج 11.